100 jaren van proletarische autonomie

100 jaar geleden, in mei 1905, werd in Ivanovo-Voznesensk (een textiel district van Moskou) de eerste arbeiders Sovjet geboren. Het platform van eisen van de arbeiders uit het gebied streefde naar:

• de afschaffing van nachtwerk en overwerk
• een minimum maandloon
• de afschaffing van de "fabriek politie"
• de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering voor arbeiders.

De Sovjet bestond uit 110 afgevaardigden, had een collegiaal management en de taken waren:

• het regelen van stakingen
• het blokkeren van alle aparte acties of onderhandelingen
• het verzekeren van de handhaving van de orde en het versterken van organisatie tussen de arbeiders
• het verzekeren dat werk niet werd aanbevolen zonder een besluit van de Sovjet.

Dit is dan hoe de revolutionaire ervaring van het proletariaat in het tsaristische Rusland begon en uiteindelijk zou leiden tot de opstand in 1917. Het was de "Eerste Russische Revolutie".

Na een serie lokale stakingen en de creatie van nieuwe organisatorische vormen van arbeiders werd in oktober 1905 de Raad van Arbeiders Afgevaardigden van St. Petersburg geboren. Deze Sovjet koos een voorlopig uitvoerend comité van 22 leden (2 voor ieder district van de stad, 2 voor iedere vakbond) en had een eigen krant. Het slaagde er in de invoering van een 8 urige dag in de fabrieken in te voeren. De strijd werd toen onderdrukt door ieder middel dat de bazen ter beschikking stond, o.a. door 19.000 arbeiders te ontslaan.

Sovjets verschenen toen in alle industriële steden van Rusland.

Er waren ongeveer vijftig Arbeiders Raden en wat raden die werden gevormd door soldaten en boeren. De beweging van arme boeren en landarbeiders groeide met vormen van strijd die uiteen liepen van een weigering belastingen te betalen tot het verdrijven van lokale autoriteiten en landeigenaren.

1905 was daarom een extreem belangrijk voorbeeld voor het internationale proletariaat, een ervaring die direct werd verbonden met de proletarische structuren van zelfbestuur door raden die in Frankrijk tijdens de Parijse Commune in 1871 werden geboren.

De Sovjets werden geheel georganiseerd door, beheerd door en werden gevormd door proletariërs die streden voor hun eigen klasse belangen. Ze waren organisaties die streefden naar klasse eenheid en de autonomie van de arbeidersklasse.

Los van economische eisen hadden de Sovjets ook een geheel beleid dat was gericht op het op een socialistische wijze veranderen van de maatschappij. De volgende 10 jaren zagen een progressieve verspreiding van klasse bewustzijn in de harten van het Russische proletariaat.

In feite kwamen de Sovjets in 1917 opnieuw in opstand om de voornaamste actoren van de "tweede revolutie" in oktober te worden, waarna de bolsjewistische partij, Lenin en Trotsky, hen vernietigden, eerst door hen te misbruiken voor hun eigen doelen, later door alle sporen van arbeiders controle of autonomie te verwijderen en, tenslotte, door iedere oppositie tegen de dictatuur van de partij fysiek te elimineren.

De Sovjets van 1905 en van de periode van 1917 tot 1921, de fabriek raden, de buurt raden, de "derde revolutie" van Kronstadt en de Makhnovistische beweging in de Oekraine blijven mijlpalen in de geschiedenis van proletarische autonomie en van de klassenstrijd tegen de vijanden van de revolutie, van gelijkheid en van vrijheid. Ze vormen een deel van de revolutionaire ervaringen van het proletariaat waarop de anarchistisch communistische theorie gebaseerd is.

Federazione dei Comunisti Anarchici

Mei 2005