Ο αντιρατσισμός δεν είναι έγκλημα!

Αλληλεγγύη στους αναρχικούς συντρόφους του Λέτ` (1)

Ως συνήθως, μόλις μπαίνουμε σε μια περίοδο μαζικών (ή τουλάχιστον εκτεταμένων) διαδηλώσεων, η δικαστική μηχανή του κράτους μπαίνει σε λειτουργία, με το να χτυπιούνται μερικοί αγωνιστές με γελοίες κατηγορίες και παραδειγματικές ποινές. Τις τελευταίες μέρες έγιναν συλλήψεις σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας, συνοδευόμενες από μια σειρά κατηγοριών που κατασκευάστηκαν εναντίον ανθρώπων με καθόλου ή αμυδρές υποψίες.

Είναι το ίδιο νομικό σύστημα που επέστρεψε στην Trenitalia (την ιδιωτικοποιημένη εθνική εταιρία σιδηροδρόμων) να απολύσει εργαζόμενους σε αυτήν, οι οποίοι τόλμησαν να εκφράσουν τη γνώμη τους και να αγωνιστούν για να καλυτερέψουν τις συνθήκες εργασίας τους και, συνακόλουθα, την ασφάλεια των επιβατών, το ίδιο νομικό σύστημα με το οποίο απαλλάχθηκαν οι φασίστες και το κράτος (στην πρόσφατη εκδίκαση της έφεσης για την υπόθεση της Πιάτσα Φοντάνα) διατάσσοντας τις οικογένειες των θυμάτων να πληρώσουν αυτές τα έξοδα των διαφόρων σχετικών δικαστικών ακροάσεων.

Με την τρομοκρατία στους εργατικούς χώρους σε άνοδο, με την επιμονή για ασφάλεια και από την αριστερά και από τη δεξιά, με την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου και την ποινικοποίηση των μεταναστών, γινόμαστε τώρα μάρτυρες μιας κατάστασης κατά την οποία διαδηλώσεις, καταλήψεις σπιτιών και αντιρατσιστικοί αγώνες γίνονται νέοι στόχοι σε μια προσπάθεια να μας δείξουν ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν υπάρχουν περιθώρια αλλαγών στην παρούσα τάξη πραγμάτων. Και όσο περισσότερο μειώνονται οι πιθανότητες κοινωνικής αναταραχής τόσο περισσότερος φόβος υπάρχει και αυξανόμενο το αίσθημα του αναπόφευκτου.

Και ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «παρακολουθεί» υποκριτικά την Ιταλία, η κυβέρνηση της οποίας καταβάλει με τόσο ζήλο προσπάθεια να προστατεύσει την Ευρώπη-Φρούριο, σύμφωνα με τις διάφορες συμφωνίες, εμείς θα κοιτάμε, χωρίς να μπορέσουμε να προσφέρουμε καμιά βοήθεια, άντρες και γυναίκες να βγαίνουν από τη θάλασσα στις παραλίες μας, να συλλαμβάνονται, να φυλακίζονται και να απελαύνονται;.

Η ίδια η ύπαρξη του CPT (2) είναι ένα έγκλημα, συγκρινόμενο με αυτά στα στρατόπεδα 60 χρόνια πριν. Οι τοματοφυτείες της Ιταλίας έχουν αρχίσει να μοιάζουν όλο και περισσότερο με τις φυτείες βαμβακιού, γεμάτες από εργάτες ή σεξουαλικούς σκλάβους από το εξωτερικό, όλοι θύματα παρανομιών. Αυτοί που έκαναν ότι δεν έβλεπαν τίποτα ή υπάκουαν στο νόμο κοιμισμένα ήσαν υπεύθυνοι για τα εγκλήματα αυτά. Αλλά τώρα, εκείνοι που αγωνίζονται να ανοίξουν οι πόρτες των στρατοπέδων ή να διασώσουν όσους περισσότερους μπορούν από τα νύχια της απανθρωπιάς και των παράλογων νόμων, αντιμετωπίζονται δια νόμου ως εγκληματίες. Εγκληματίες όπως η Harriet Tubman με την καραμπίνα της ή σαν αυτούς τους άοπλους Κουάκερους (Quakers) που επέτρεψαν σε τόσους εργαζόμενους να κερδίσουν την ελευθερία τους, αν και χωρίς την ελευθερία από την εκμετάλλευση.

Και όλα αυτά επειδή κάτω από κάθε ρατσισμό, κάτω από κάθε καταστολή, σήμερα, όπως και χθες, υπάρχει κάποιος που ονειρεύεται το συνολικό έλεγχο σε βάρος των εργατών, υπάρχει κάποιος που θέλει να μπλοκάρει ακόμα και τα παραμικρά σκιρτήματα αυτοδιεύθυνσης, υπάρχει ένα σχέδιο – και στην περίπτωσή μας ένα αρκετά επιτυχές σχέδιο – να συντριφτεί κάθε μορφή ταξικής αλληλεγγύης ολοκληρωτικά. Και ο καθένας που αντιτίθεται στο σχέδιο χτυπιέται.

Αλλά είναι στο χέρι του καθένα να συντρίψει το σχέδιο αυτό και να δημιουργήσει μια ελεύθερη κοινωνία ισότητας.

Και ο καθένας έχει ένα ρόλο να παίξει γι’ αυτό.

17 Μαΐου 2005 

FEDERAZIONE DEI COMUNISTI ANARCHICI
Ομοσπονδία Κομμουνιστών Αναρχικών

Σημειώσεις: 

(1) Οι συλληφθέντες σύντροφοι ήσαν ενεργοποιημένοι σε διαδηλώσεις εναντίον του τοπικού CPT. Κατηγορούνται με τη μόνιμη κατηγορία περί «ανατροπής» και άλλες μικρότερης κατηγορίες όπως «παράνομη διαδήλωση». 

(2) CPT (Centri di Permanenza Temporanea – Κέντρα Προσωρινής Παραμονής). Είναι το επίσημο όνομα των φυλακών-στρατοπέδων συγκέντρωσης όπου κρατούνται «παράνομοι» μετανάστες, συχνά επί μήνες, πριν απελαθούν. Οι συνθήκες κράτησης και διαβίωσης στο CPT του Λέτσε είναι τόσο άσχημες που ο διευθυντής του, ένας κληρικός, συνελήφθη και κατηγορείται με τις κατηγορίες της βίας και της απαγωγής.

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net σε μετάφραση στα αγγλικά από τα ιταλικά του nmnb. Μετάφραση στα ελληνικά «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 19 Μαΐου 2005.