ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ!

Η κυβέρνηση Berlusconi δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο ζήτημα του άρθρου 18 του Εργατικού Δικαίου (1) και προκαλεί ανοιχτά το εργατικό κίνημα, την κοινωνική αντιπολίτευση και τα συνδικάτα, διατυμπανίζοντας με το χυδαιότερο τρόπο ότι δεν τον φοβίζουν οι λαϊκές διαμαρτυρίες.

Η επίθεση στο άρθρο 18 είναι μια επίθεση σε όλους τους εργαζομένους, μόνιμους και εποχιακούς, στους νέους, στους ανέργους, στα εκατομμύρια γυναικών και ανδρών σε αυτήν την χώρα.

Η κυβέρνηση της δεξιάς επιθυμεί να μας μετατρέψει όλους οριστικά σε σκλάβους των συμφερόντων των επιχείρησεων, για το κέρδος των ολίγων, και προκειμένου να το πετύχει σκοπεύει να φυσήξει στους τέσσερις ανέμους όλους τους νόμους που διέπουν την εργασία.

Η επίθεση στο άρθρο 18, στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου των κυβερνητικών αποφάσεων για την εργασία και την κοινωνική ασφάλεια, ένα πακέτο αλλαγών που πρόκειται να αυξήσουν ακόμη περισσότερο την αστάθεια και την κοινωνική αβεβαιότητα.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την επίθεση, πρέπει να ανταποκριθούμε με την υψηλότερη δυνατή μορφή κινητοποίησης στον εργασιακό χώρο και στην κοινωνία γενικότερα.

Μετά από πολυάριθμες πρωτοβουλίες που προωθήθηκαν από διαφορετικά συνδικάτα βάσης [εννοεί τις COBAS] και κατέληξαν στην τεράστια διαδήλωση της 15ης Φεβρουαρίου, το CGIL (2) έχει ορίσει δύο ημερομηνίες - μια εθνική διαδήλωση στη Ρώμη την ερχόμενη 23η Μαρτίου και μια ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ για την 5η Απριλίου.

Για μας, η γενική απεργία της 5ης Απριλίου αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην οργάνωση της διαμαρτυρίας ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα και επομένως ελπίζουμε ότι δεν θα ανακληθεί ή θα αναβληθεί σε μια άλλη ημερομηνία προκειμένου να διευκολυνθεί η συμμετοχή του CISL και του UIL (3). Αντίθετα, θεωρούμε ότι στις 5 Απριλίου, και βάσει των σαφώς καθορισμένων ανεξάρτητων δηλώσεων και των θέσεων, πρέπει να συμμετέχουν όλα τα επαναστατικά συνδικάτα βάσης, προκειμένου να υπογραμμιστεί η ταξική φύση του αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση και το Confindustria (4).

Η καταφανής επιθετικότητα της τωρινής κυβέρνησης δεν μπορεί να κρύψει τη σοβαρότητα των ευθυνών που βαραίνουν το Ulivo (5), το CGIL, το CISL και το UIL στα τελευταία χρόνια της κεντροαριστερής κυβέρνησης.

Ο Berlusconi απλά οριστικοποιεί τα πράγματα κι επιταχύνει τις αντι-λαϊκές πολιτικές που επινοήθηκαν και εισήχθησαν από τις [κεντροαριστερές] κυβερνήσεις Prodi, D'Alema και Amato. Οι μεταρρυθμίσεις της κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής ασφάλισης, η ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών και των σιδηρόδρομων, η επίθεση στις υπηρεσίες υγεία και τη δημόσια εκπαίδευση, η παροχή φορολογικών κίνητρων στους εργοδότες, η εισαγωγή σε ογκώδη κλίμακα των προσωρινών συμβάσεων εργασίας ή των αντίστοιχν για περιορισμένη περίοδο, η αποτυχία να ευθυγραμμιστούν οι μισθοί με τον πληθωρισμό - πρόκειται μόνο για μερικά από τα μέτρα που χαρακτηρίζουν εκείνες τις κυβερνήσεις, σε συνεργασία με το CGIL, το CISL και το UIL.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι απαραίτητο ναι μετατρέψουμε τη γενική απεργία της 5ης Απριλίου σε ευκαιρία να επιβάλουμε μια κοινωνική πλατφόρμα που θα απαιτεί:

Βάσει αυτής της πλατφόρμας, μπορούμε να αναδημιουργήσουμε την αυτονομία και την ενότητα του εργατικού κινήματος.

Βάσει αυτής της πλατφόρμας, θεωρούμε ότι οι επαναστατικές ενώσεις βάσης μπορούν να συμμετέχουν εμφανώς στη διαδήλωση της 23ης Μαρτίου στη Ρώμη, ακόμα και χωριστά από την πορεία του CGIL.

Βάσει αυτής της πλατφόρμας, ελπίζουμε ότι η γενική απεργία της 5ης Απριλίου θα προχωρήσει.


Γένοβα, 15η Μαρτίου 2002

FEDERAZIONE DEI COMUNISTI ANARCHICI
Ομοσπονδία Κομμουνιστών Αναρχικών

Συνδικαλιστική επιτροπή
Viale Durazzo Pallavicini, 4 (cancello)
16155 Γένοβα 


Σημειώσεις του μεταφραστή [που μετέτρεψε το κείμενο από τα ιταλικά στα αγγλικά]:

(1) Το άρθρο 18 προστατεύει τον εργαζόμενο σε περιπτώσεις άδικης απόλυσης. Η αφαίρεσή του θα απλοποιούσε ουσιαστικά την απόλυση εργαζομένων.
(2) Confederazione Generale Italiana del Lavoro, το μεγαλύτερη συνδικάτο στην Ιταλία, παραδοσιακά συνδεδεμένο με το (διαλυμένο τώρα) ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα (PCI).
(3) Confederazione Italiana Sindacati Lavoratori, η 2η μεγαλύτερη συνδικαλιστική ένωση, που συνδέεται παραδοσιακά με τους χριστιανοδημοκράτες. Unione Italiana del Lavoro, κομμάτι της CGIL που υποστηρίζεται από το παλαιό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
(4) Confederazione Generale dell'Industria Italiana, η ομοσπονδία των βιομηχάνων εργοδοτών της Ιταλίας. Αρκετά είπα
(5) Η Ελιά, ο κεντροαριστερός συνασπισμός. Μια πρόσφατη παράδοση απαιτεί τα νέα ιταλικά κόμματα να επιλέγουν «φυσικά» ονόματα, όπως αυτό, τη Μαργαρίτα, τον Ηλίανθο, και ακόμα και το Γάιδαρο (δεν σας κάνω πλάκα!)