FdCA-Alpi Marittime: Gia tiz diadiloseis enantia sto CPE

Σε όλη τη Γαλλία, πάνω από εκατομμύριο άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους για να υποστηρίξουν τον αγώνα ενάντια στον ήδη ψηφισμένο νόμο CPE (Συμβόλαιο Πρώτης Απασχόλησης).

Στη Νίκαια κατέβηκαν περίπου 10.000 από μας (ένας μάλλον αρκετά ρεαλιστικότερος αριθμός από αυτόν που περίμεναν οι διοργανωτές). Συγκεντρωθήκαμε σε ένα «μαυροκόκκινο μπλοκ» μαζί με μέλη του τοπικού συνδικάτου της αναρχοσυνδικαλιστικής CNT, με ένα φορτηγό, ένα ηχητικό σύστημα, σημαίες, προκηρύξεις κ.λπ.

Καλά νέα είχαμε και από τη διαδήλωση στη Μασσαλία, όπου συμμετείχαν 100.000 διαδηλωτές. Οι τοπικοί τομείς των συνδικάτων CNT και SUD συμμετείχαν επίσης, με 300 περίπου άτομα στη SUD και περίπου 100 άλλα με τη CNT. Στο τέλος της διαδήλωσης στη Μασσαλία, επιτέθηκε η αστυνομία χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και συλλαμβάνοντας 2 άτομα μπροστά στο τοπικό δημαρχείο όπου είχαν συγκεντρωθεί αναρχικοί και άλλες ομάδες. Ένας νεαρός διαδηλωτής κατόρθωσε να αναρριχηθεί στο μπαλκόνι του δημαρχείου όπου έβαλε τη μαυροκόκκινη σημαία της Alternative Libertaire στη θέση της γαλλικής τρίχρωμης.

Είναι φανερό τώρα ότι τα διάφορα συνδικάτα έχουν αποφασίσει τελικά να καλέσουν σε μια εθνική γενική απεργία στις 28$ Μαρτίου. Η κυβέρνηση έχει δύο διεξόδους (επιλογές): είτε να αποφασίσει να κατευνάσει τα πνεύματα με την αναστολή του νόμου CPE (αλλά όχι την ακύρωσή του) ή να τροποποιήσει το όλο σύστημα (μειώνοντας τη δοκιμαστική περίοδο από 2 σε 1 χρόνο).

Ο χρόνος είναι με την πλευρά της κυβέρνησης, καθώς με τον ερχομό των σχολικών εξετάσεων και των διακοπών, υπάρχει ο ίδιος κίνδυνος όπως το 2003, όταν η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση ψηφίστηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Συνολικά, περίπου 70 πανεπιστήμια είναι είτε κατειλημμένα είτε αποκλεισμένα (συμπεριλαμβανομένης της Νίκαιας, όπου μια απεργία βρίσκεται σε εξέλιξη και τα μαθήματα στη Σχολή Λογοτεχνίας έχουν ανασταλεί). Εντούτοις, το κίνημα που καθοδηγείται κυρίως από τους μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (γυμνάσια-λύκεια), έχει προκαλέσει μια ριζοσπαστική συμμετοχή από τους εργαζομένους, με αποτέλεσμα διάφορες ενέργειες άμεσης δράσης και συγκρότηση συμμαχιών μεταξύ των μαθητών, εργαζομένων και ανασφαλών (precarious) εργαζομένων κατά τη διάρκεια του 2003.

Κάτι άλλο που έχει αλλάξει σε σχέση με προηγούμενες κινητοποιήσεις είναι η αυξανόμενη χρήση της μεθόδου της στάσης (εξέγερσης), που θεωρείται από τους εμπνευστές της ως αποδοτικότερος τρόπος στο να αναγκαστεί η κυβέρνηση να αποσύρει το νόμο.

Εννοείται ότι είναι ύψιστης σημασίας ανάγκη να επεκταθεί το μέτωπο ώστε να περιλάβει τους ανασφαλείς εργαζομένους γενικά, ιδιαίτερα δεδομένου ότι ο νόμος CNE (που έχει επιπτώσεις σε όλους τους εργαζομένους, ανεξάρτητα από ηλικία) εισήχθη το καλοκαίρι χωρίς οποιαδήποτε ουσιαστική αντίσταση, εκτός από αναρχοσυνδικαλιστικές ενώσεις όπως η CNT και άλλες ομάδες. Εάν δεν υπάρξει μια συγκεκριμένη και αυτόνομη κινητοποίηση δεν θα είναι δυνατό να αποκρουστεί το κύμα μεταρρυθμίσεων στους χώρους εργασίας.

Τέλος, έγινε γνωστό ότι ένα μέλος του συνδικάτου βάσης SUD-PTT νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο μετά από τις ταραχές στο Παρίσι και διεξάγονται σχετικές έρευνες. Η κυβέρνηση έχει απολύτως τρομοκρατηθεί ότι μπορεί κάποιος να πεθάνει μετά από τις συγκρούσεις, κάτι που στο παρελθόν έχει προκαλέσει την πτώση μιας κυβέρνησης.